ANKARA – De tiende Europese titel van Torbjörn Blomdahl stond zondag in de biljartarena van Ankara een historische Duitse dubbel in de weg. Het 61-jarige Zweedse fenomeen verhoogde zijn toch al rijke palmares na de krappe, zwaar bevochten zege op de 53-jarige Martin Horn (50-48 in 40 beurten). Het Zweedse succes overschaduwde de Duitse deceptie. Voor de 13e keer in de historie van dit Europees kampioenschap stond een Duitser in de finale, nog nooit was het goud voor een Duitser.
Het land dat in het voetbal zo’n gevreesde winnaar is verloor onder andere negen keer een titel met August Tiedtke, voor Martin Horn was het zijn derde keer nadat hij eerder tegen Blomdahl (1998) en Murat Naci Coklu (2004) het goud uit de vingers zag glippen.
Torbjörn Blomdahl won zijn eerste Europese goud in het na-Raymond Ceulemans tijdperk in 1985. De tiende behaalde hij zondag na een eerste moeizame overwinning op de Fransman Adrien Tachoire (50-47), daarna tegen de Deen Dion Nelin zelfs met 50-49, de Nederlander Glenn Hofman met 50-48 en de Spanjaard Ruben Legazpi in de halve finale. Het waren stuk voor stuk overwinningen die de Zweed voor de poorten van de hel wegsleepte.
Dat gebeurde ook weer in de finale met Martin Horn. De Duitser had een start met 14-2, gaf de partij halverwege uit handen met 25-19 en 29-19, kwam door series van 9 en 5 in een riante positie met 46-41, maar werd op 48-44 door Blomdahl verslagen met een winnende serie van 6.
Hij gaf zelf ook toe dat het een toernooi met ups en downs was geweest. ,,Alleen tegen Legazpi heb ik sterk gespeeld, voor de rest moest ik hard vechten. De grote liefde voor mijn sport heeft me geholpen in de zware momenten.’’ En achteraf het prettige gevoel dat hij 39 jaar na zijn eerste Europese titel in de nieuwe generatie nog altijd meedoet. ,,Ik kan nog altijd winnen, maar ook nog beter spelen dan wat ik nu heb laten zien.’’
Halve finales:
De illusie van de Hagenaar Jeffrey Jorissen eindigde zondag in de halve finale. De Duitser won de partij na twee hoge series (10 en 8) met 50-43 in 34 en gaat door naar de finale. Voor Jeffrey Jorissen was het zijn eerste internationaal succes en misschien wel een stap naar een nog groter podium.
Jorissen liep tegen een betere start van Horn, maar herpakte zich. De Nederlander kwam terug tot 35-32 en zette een aanval in. Horn reageerde gelijk met 7, nam een voorsprong van 47-37, maar miste op 49 nog vijf keer een matchbal. Tenslotte kon hij het afmaken op 50-43 in 34.
Torbjörn Blomdahl domineerde vrijwel de hele partij tegen Ruben Legazpi voor de andere finaleplaats. De 23-18 was nog geen kansloze score voor de Spanjaard, die verwoede pogingen deed, maar niet kon terugkeren. Blomdahl had geen echt zwakke momenten en bouwde de voorsprong naar het einde toe stilaan uit. Toch kreeg Legazpi nog hoop toen hij met korte tussensprintjes terugkwam tot op vier caramboles (47-43). Het was de laatste kans, want Blomdahl trok zijn laatste sprint naar 50-43 in 24 beurten.
Het Europees kampioenschap, pas vanaf 2002 voor de zesde keer in Turkije georganiseerd, volgde op het kampioenschap met nationale teams waarin Duitsland het goud won voor Nederland. De lange historie laat zien dat er tot nu toe 12 keer een Duitser in de finale stond, maar nog nooit een speler goud heeft gewonnen. De ongelukkigste van al die Duitsers was August Tiedtke, die 7 keer in een finale stond, zes keer verloor van René Vingerhoedt en één keer van Johann Scherz.
De organisatie in Ankara was voortreffelijk, net als de arena, alleen het aantal toeschouwers was niet wat een toernooi van deze importantie verdient. De Belgen (met 37 gouden medailles het topland in Europa), de Turken zelf en de Fransen ontbraken op het eindpodium. Torbjörn Blomdahl was de veelwinnaar in de top vier, die het uiteindelijk ook weer kon afmaken.
Marco Zanetti, de titelhouder, was de eerste grote speler die het podium moest verlaten na kansloos verlies in de eerste knock-outs tegen Ronny Lindemann. Vanaf de 8e finales verdwenen meer kopstukken. Dick Jaspers werd afgeschminkt door Ruben Legazpi, Tayfun Tasdemir ging onderuit tegen Roland Forthomme, Eddy Merckx verliet het toneel tegen Glenn Hofman.
Dat leidde tot de kwartfinales waarin Jeffrey Jorissen zijn lange inzinking vaarwel zegde tegen Robinson Morales (50-35 in 24), Martin Horn na een taai gevecht de knock-out uitdeelde tegen Roland Forthomme (50-47 in 28), Torbjörn Blomdahl de nieuwe rijzende ster van het mondiale biljarten, Glenn Hofman, de weg naar het podium versperde (50-48 in 27) en Ruben Legazpi met een machtige serie van 9 op 49-49 kwam tegen Jérémy Bury, beide spelers op die stand nog een keer misten en de Spanjaard tenslotte de trekker overhaalde: 50-49 in 32).
Tot zo ver het voortraject, met opvallende partijen voor Dick Jaspers (2.777), Arnim Kahofer (2.666), Maxime Panaia (2.500), Tayfun Tasdemir (2.380), Gerhard Kostistansky (2.352), Jérémy Bury (2.272), Dion Nelin, Jeffrey Jorissen, Jérémy Bury en Eddy Merckx (2.173), Ruben Legazpi en Jeffrey Jorissen (2.083), Robinson Morales, Glenn Hofman en Barry van Beers (2.000) in de aanloop naar een mooie zondag met een Duitser, een Zweed, een Spanjaard en een Nederlander die voor de medailles mochten strijden.
De eindstand:
1 Torbjörn Blomdahl 10-1.644-10
2 Martin Horn 8-1.493-12
3 Ruben Legazpi 6-1.707-13
3 Jeffrey Jorissen 10-1.400-12
5 Glenn Hofman 8-1.628-9
6 Roland Forthomme 4-1.580-7
7 Jérémy Bury 4-1.935-15
8 Robinson Morales 8-1.592-11
9 Berkay Karakurt 2-1.508-7
10 Dion Nelin 2-1.867-8
Tekst: Frits Bakker
Foto EK podium ©CEB