Het was iedereen eigenlijk vanaf het begin wel duidelijk dat de McCreery 3-Cushion Champion of Champions 2018, het toernooi met het grootste prijzengeld in de historie van het driebanden, geen eendagsvlieg zou zijn.
Niettemin was er toch opluchting toen de UMB deze week bekend maakte dat er inderdaad een tweede editie komt: in augustus 2020, wederom in New York.
Voor ons voldoende reden om eens te bellen met regerend wereldkampioen Dick Jaspers, die bij de editie van dit jaar na een valse start zo glanzend de Round Robin poulefase was doorgekomen, om uiteindelijk in de halve finales te stranden. Met niettemin het grootste prijzengeld uit zijn carriere: $70.000.
Dick, hoe verheugd ben je met dit nieuws over de McCreery?
"Verheugd, dat ben ik zeker! Ik ben blij dat het er weer is, al had ik in alle eerlijkheid misschien ook wel een editie in 2019 verwacht. Het allerbelangrijkste is de duidelijkheid. Het betreft wel de vakantieperiode, dus nu kan iedereen die goed plannen om de McCreery heen."
Hoe is de eerste McCreery Champion of Champions jou bevallen. Wat was goed, wat kon beter?
"Het was een geweldige week, die in alle opzichten super bijzonder was. Zonder publiek, in drie prachtige kamers, een ontzettend sterk deelnemersveld, iedereen slapen op het landgoed van de organisator. Dus als je vraagt, "wat kan er beter", dan zou ik dat niet één twee drie weten. Echt alles was tot in de puntjes geregeld. Het spelen van twee wedstrijden op een dag, voorafgaand aan het spel twee dagen in het hotel interviews en briefings, het was eigenlijk allemaal even professioneel en goed doordacht."
"Wat betreft mijn eigen spel, ook daar was ik wel tevreden over. Althans, de poulefase waarin ik eerste werd, want de halve finale tegen Merckx was zwak van mijn kant. Maar al met al was ik zeker tevreden over mijn spel."
De McCreery was in Round Robin systeem, een systeem waar iedereen tegen elkaar speelt en dat wordt gezien als de grootste kans dat de beste speler ook daadwerkelijk bovenaan eindigt. Dat past jou wel – correct?
"Ja het past mij inderdaad wel. De Crystal Kelly in Monaco was ook precies volgens dat systeem, en daar heb ik de helft van de toernooien gewonnen. Ik heb een lange adem, en dat kan in dit systeem een voordeel zijn. Al is er wel een flinke evolutie geweest. De spelers zijn nu zoveel sterker en de top is zoveel breder, je kunt bijna geen voorspelling meer doen. Want als je op voorhand had gezegd dat de internationaal gelouterde Blomdahl van de 12 spelers slechts 10e zou worden, dat had niemand geloofd."
Ga je je voor de komende McCreery nog op een bepaalde manier voorbereiden om je kansen te maximaliseren?
Nou - ik weet natuurlijk nog helemaal niet zeker of ik er wel bij ben! Dit jaar was er deelname voor de eerste zes van de ranking, plus zes wildcards, en het is afwachten wat de vereisten de komende keer zullen zijn. Ik hoop en verwacht misschien ook wel een beetje dat ik er wel bij zal zijn, maar zeker is het allerminst. Het is pas over twee jaar, in die tijd kan veel gebeuren. Leeftijd kan misschien dan ook wel een rol gaan spelen, bijvoorbeeld voor vijftigers als Zanetti, Blomdahl, Sayginer, ikzelf. Maar als ik mag gaan is het devies eigenlijk hetzelfde als altijd: gewoon hard trainen, bijhouden en fit zijn."
Tekst: KNBB
Foto's: McCreery Champion of Champions/Erika Hinostroza